Gemeente

Gerrit en Maartje de Kovel

“Wat een geduld heeft God met ons, daar krijg je toch tranen van in je ogen.”

Hoe heeft het geloof invloed op je dagelijks leven?

Het geluk van ons geloof is dat het rijker wordt, als je ouder wordt. Het geloof verrijkt je leven. Ik moet er niet aan denken zonder geloof te leven. Waar haal je dan je kracht vandaan om door te gaan bij ziekte bijvoorbeeld. Ik zou me heel arm voelen zonder geloof in mijn leven. Het is mijn houvast en mijn toekomstbeeld. Het geloof is voor ons het Leven. Het leven na dit leven, het is maar zo’n heel klein poosje wat we hier op aarde leven. Het mooiste komt nog! Wij voelen ons steeds meer boffers dat we erbij mogen horen, maar dat gaat ook niet vanzelf.

Hoe is dit ontstaan? Is dat altijd zo geweest? Denk je dat dit zo blijft?

Vroeger moesten we veel dingen, en het geloof leefde totaal niet. Je ging automatisch twee keer mee naar de kerk. Toen we trouwden zijn we pas bewust zelf gaan geloven. Vroeger was het gewoon traditie. Het zei me vroeger ook niks. De traditie heeft er misschien wel voor gezorgd dat meer mensen het zijn gaan ontdekken en vasthouden. Maar als we niet blijven werken aan ons geloof dan gaat alles fout. Het is niet vanzelfsprekend dat je je geloof behoudt. De verwondering blijft over.

Welke boodschap zou je willen meegeven aan een willekeurig passant die zich afvraagt wat het geloof met jou doet?
Kijk naar alle natuurrampen in de wereld. En wij zijn hier terecht gekomen, kijk eens naar de luxe die we hebben. En de kerken lopen leeg. We hebben God niet meer nodig. Wat een geduld heeft God dan met ons. Daar krijg je toch tranen van in je ogen. Dat Hij zo van ons houdt. Kijk nou eens naar een mooie natuurfilm en verbaas je hoe mooi alles geschapen is. Je hebt nauwelijks een bijbel nodig, ga eerst maar eens in de natuur lopen. God geeft niet alleen de bijbel, maar ook de natuur, als je daarvoor openstaat.

Geert Lekkerkerker

“Verwacht het onverwachte.”

Hoe heeft geloof invloed op je dagelijkse leven?

Ik ben christelijk opgevoed en ben er van overtuigd dat God bestaat, bestuurt en regeert. Begrijpen doe ik niet alles en soms helemaal niets. Neem bijvoorbeeld het overlijden van Wilma, mijn vrouw. Dat is voor niemand te begrijpen. Desondanks geloof ik dat God aanwezig is en dat Hij een plan heeft, met ieder persoonlijk.
De Bijbel is het richtsnoer voor mijn leven. Geen strak wetboek, maar een richtsnoer, dat betekent dat je eigen keuzes mag en moet maken, iedere dag. Bij essentiële dingen en keuzes in mijn leven, wil ik al lezend de Bijbel en biddend, de zoektocht aangaan. Mijn keuze moet dan goed voelen. Dat geldt zowel voor keuzes in mijn privéleven, maar ook destijds op mijn werk (ik ben nu met pensioen). Je hele levensstijl moet daar op gericht zijn. De tien geboden zijn daarbij dan wel heel waardevol. Als manager in een bedrijf moet je integer zijn. Dat leid ik af uit de tien geboden. Gedrag moet echt zijn, in evenwicht. Mijn functie was eigenlijk het geweten van het bedrijf, omdat ik de verantwoordelijkheid had voor o.a. veiligheid, milieu en arbeidsomstandigheden. Vaak was het een roeien tegen de stroom van productiviteit en gewortelde bedrijfsculturen in. Alle keuzes die ik maak zijn/worden echt niet altijd bewust, Bijbel lezend en biddend gedaan, maar zijn wel altijd door mijn geloof en mijn levensstijl in mij verankerd.

Hoe is dit ontstaan? Is dat altijd zo geweest? Denk je dat dit zo blijft?

Gedoopt zijn, opgevoed, belijden van mijn geloof, het ontwikkelen houdt niet op. Anderen staan en stonden voor mij model als persoon of als gezin en zo heb ik dat ook in mijn eigen leven willen toepassen. Wellicht ben ik op mijn beurt weer een rolmodel voor anderen. Niet alleen mensen stonden model voor mij, maar de natuur gemaakt door onze Schepper, maakt ook altijd grote indruk op mij. Je kunt daar God op een mooie manier ontmoeten. Ook de gemeenschap in de kerk, bij de mensen bij wie je je echt thuis voelt en je familie draagt bij aan mijn geloofsontwikkeling. Ook heb ik heel veel geleerd van Wilma, die mij mijn blik heeft doen verbreden naar andere geloofsgemeenschappen, waar ik soms ook een kijkje neem. Wat mij opvalt, is dat er veel saamhorigheid, gezelligheid is en dat er veel ruimte is en dat dat er ook moet zijn voor geloofsbeleving, maar vindt dat de eredienst wel inhoud moet hebben.
Die geloofsbeleving en geloofszaken wil ik met mijn kinderen en kleinkinderen en anderen graag delen als dat zo uitkomt. Delen is belangrijk, maar geloven blijft wel iets persoonlijks. Als je erover vertelt, dan moet het wel echt zijn. Het overlijden van mijn partner heeft mij de troost gegeven dat ze bij haar Heiland is. Alleen persoonlijk heb ik er eigenlijk niks aan, want zelf moet ik de relatie met God bouwen. Dat kan een ander niet voor mij doen, dat blijft individueel. Het ene moment verlang ik naar de nieuwe hemel en een nieuwe aarde met Jezus, maar ook denk ik: “Wat heeft het leven voor mij nog in petto?” Bij mijn kinderen en kleinkinderen kan ik daar inspiratie over op doen in de zin wat ik nog voor hen kan/mag betekenen. Het leven op aarde is zo interessant en nog niet afgelopen voor mij. We zijn immers hier op aarde Gods rentmeesters, dat is een Bijbelse opdracht, maar tegelijkertijd zijn we ook passanten.

Welke boodschap zou je mee willen geven aan een willekeurige passant die zich afvraagt wat het geloof met jou doet?

Je persoonlijke veiligheid moet een lifestyle zijn, net als een kind die moet automatiseren om uit te kijken bij het oversteken. Dat is ook een lifestyle. Dit geldt ook voor geloven, een lifestyle die je moet leren. Dat is een zoektocht. Jezus zegt zelf ook: “Zoek eerst het koninkrijk van God.” Al zoekende moet je dan het onverwachte kunnen verwachten. Ik zou dan zeggen: “Verwacht het onverwachte.” Voor christenen is dat natuurlijk uitzien naar de terugkomst van Jezus, maar ook als je plotseling, bijvoorbeeld door een ongeluk, voor God moet verschijnen. Ik zou tegen niet-christenen willen zeggen: “Ga die uitdaging van verwacht het onverwachte maar eens aan.” Het leven kent veel tegenslag en daar moet je mee omgaan. Ook met tegenwind kun je vooruitkomen, een vlieger heeft zelfs tegenwind nodig om op te kunnen stijgen. Ik heb zelf ervaren dat je vanuit een burn-out kunt groeien. Deze Geert is gegroeid van 1.0 naar 2.0. en zie nu onder andere dat anderen, waaronder een fijne collega van de werkvloer, ook het goede voor de ander zoekt. Je zit dan op één lijn, je kent elkaars standpunten, maar komt dan niet nader tot elkaar in wat je inspiratiebron is (hij noemde zichzelf een atheïst). Maar je vindt wel de verbondenheid in de drive hoe je in de maatschappij staat. En zo is het goed om samen aan een samenleving te bouwen, waarin je van mening en achtergrond mag verschillen. Maar ook mag je ontdekken dat er ook veel is, wat je bindt als gelovige mens met de mensen, die geloven heel moeilijk en lastig vinden.

Gerdine Boom

“Geloof is iets wat altijd al in mijn leven geweest is.”

Hoe heeft het geloof invloed op je dagelijks leven?

In de keuzes die je maakt. Waar je naar toe gaat, wat je wel doet, wat je niet doet. Wat je wel zegt en wat je niet zegt. Het is iets wat altijd al in mijn leven geweest is. Het gaat er om dat je de liefde van God uitstraalt naar de mensen om je heen. Daar begint het. Het is één van de belangrijkste dingen. De wereld is al zo individualistisch. Er is altijd Iemand, waar je tegen mag praten, waar je naar toe kan, God, de Vader. Er is bij Hem altijd onvoorwaardelijke liefde.

Hoe is dit ontstaan? Is dat altijd zo geweest? Denk je dat dit zo blijft?

Ik ben christelijk opgevoed. Als je ouder wordt, ga je zelf eigen ideeën vormen over wat je wel en niet doet, je gaat daar zelf ideeën over vormen. De regeltjes van vroeger zijn niet per definitie verkeerd.

Welke boodschap zou je willen meegeven aan een willekeurig passant die zich afvraagt wat het geloof met jou doet?

Waarom gaan we naar de kerk. Om gemeenschap met elkaar te hebben en om rust te vinden. Jezus, komt naar ons toe en wij hoeven niet van alles te doen om maar bij hem te komen. We mogen met niks naar Hem toe. We hoeven er niets voor te doen of te laten, gewoon zoals we zijn.

Adri de Zeeuw:

"Ik wil in liefde en met belangstelling omgaan met iedereen die op mijn pad komt."

Geloven is…

Geloven zit door mijn hele leven heen, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. De gewoonste dingen doe ik met een gebed in mijn hart. Soms vertel ik daarover, soms ook niet.
Ik wil het geloof niet opdringen, maar wil in liefde en met belangstelling omgaan met iedereen die op mijn pad komt, ongeacht afkomst of religie. Het zit ‘m naar mijn idee, niet in theologische correctheid. Jezus zelf bad tot Zijn Vader, opdat zij allen één zijn, dat is onze opdracht. Laten we proberen over (kerk)- muren heen te kijken, naar de mens zelf. Dan pas kun je bouwen aan eenheid. Niet over elkaar praten, maar met elkaar.

Zelf ben ik streng christelijk opgevoed, maar kwam ook al gauw andere manieren van geloven tegen. Daardoor ben ik al jong kritisch gaan denken. ‘Wat is het verschil?’ ‘Wat is waar?’ ‘Wat is echt?’
Ook de vele reizen hebben mij gevormd en Gods wereldwijde kerk laten zien en leren je relativeren.
Eén van de momenten dat ik Gods aanwezigheid echt voelde, was in het ziekenhuis toen mijn man ernstig ziek werd en stierf. In die vreselijk moeilijke periode was God er. Het was onbegrijpelijk en heel zwaar. Toch mocht ik merken, God zorgt voor mij, toen en nu, in de grote en kleine dingen. Soms komt er zomaar een lied in mijn gedachten, dat ervaar ik als Zijn troost!

Nu hoor ik bij de ouderen en moet ik hier en daar een stapje terug doen, maar God geeft me nog steeds een mooie taak in het zorgen voor anderen. Soms vraag ik, “Heere wat wilt U dat ik doen zal?” Dat blijkt dan nog heel veel te zijn. Onze naasten zijn niet altijd ver weg. Soms kun je heel dicht bij Jezus liefde laten voelen. Daar ben ik dankbaar voor.